Dzieci w ogrodzie

Mały kącik dla dziecka w ogrodzie

Autorem artykułu jest M&J

W dzisiejszych czasach prawo do obywatelstwa zyskały kąciki dla dzieci zarówno w prywatnych ogrodach jak i dużych wspólnotach mieszkaniowych.

Miejsce zabaw dla dzieci powinno być zorganizowane w ogrodzie w takim miejscu, które będzie nieco oddalone od tarasu czy miejsca wypoczynku, ale w odpowiednim miejscu tak by "mieć oko" na nasze pociechy.

Kącik zabaw dla dzieci powinien być odpowiednio zaprojektowany i zaaranżowany. Miejsce to powinno być co najmniej z jednej strony osłonięte od wiatru, ale z drugiej strony powinno być również odpowiednio nasłonecznione tak by dzieci w czasie upału nie przebywały zbyt długo na prażącym słońcu.

Odpowiednia aranżacja takiego miejsca zabaw dla dzieci to podstawa. Przy projektowaniu takiego miejsca trzeba wziąć pod uwagę wiek dzieci, które posiadamy tak, by każde z nich znalazło coś dla siebie. Dla najmłodszych dzieci może to być piaskownica, jednak dla dzieci nieco starszych możemy już pomyśleć o skonstruowaniu bądź umieszczeniu huśtawki albo równoważni.

Bardzo ciekawym zjawiskiem w naszym ogrodzie, w którym urządzamy kącik dla najmłodszych mógłby być basen - brodzik. Basen nie musi być wielki może mieć nie wielkie wymiary np. 4-10 m3 , zaś jego głębokość może wynosić zaledwie od 30 do 50 cm, sądzę, że są to wystarczające wymiary basenu przeznaczonego do kąpieli i zabaw dla najmłodszych naszych pociech.

Ten basen nie musi koniecznie stanowić ozdoby miejsca zabaw dla najmłodszych można go umieścić na trawniku co spowoduje, że stanie się dodatkową ozdobą naszego ogrodu. Gdzieś w pobliżu kącika zabaw dla dzieci można urządzić nieco starszym już dzieciom grządki by obserwując rodziców mogły również zacząć uprawiać warzywa bądź rośliny co uczy dzieci odpowiedzialności i samodzielności, prawie tak jak opieka nad zwierzakiem.

Dobrym pomysłem jest umożliwienie dzieciom pracowania w ogrodzie razem z nami, bo dzięki takim czynnościom jak grabienie, pielenie czy podlewanie, rozwijają nasze dzieci fizycznie, a dzięki temu dziecko jest zadowolone, że może pomóc rodzicom i czuje się potrzebne w pracach w ogrodzie.

Jednak przy urządzaniu miejsca dla dzieci trzeba brać pod uwagę fakt, że miejsce to trzeba będzie zlikwidować w momencie gdy nasze pociechy już dorosną.

---

M&J http://www.infooogrodnictwie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Oświetlenie

Lampy ogrodowe odmienią miejsce

Oświetlenie ogrodu wcale nie musi być jednobarwne. Zabawa kolorystyką może nadać naszemu ogrodowi niepowtarzalnego uroku. Pozwolą na to kolorowe lampy ogrodowe, dzięki którym możemy oświetlić go w dowolny sposób. Mimo możliwości wyboru różnorodnych kolorów, najlepiej będzie, jeśli nasz ogród pozostanie w zbliżonej tonacji.

Lampy ogrodowe mogą dawać światło zimne lub ciepłe. To, który rodzaj wybierzemy, będzie zależało jedynie od naszego gustu. Dobrze jednak, żeby pasowało ono do barwy oświetlanego obiektu.



Lampy ogrodowe dające odcienie zimne najlepiej pasują do oświetlania elementów wykonanych z jasnych materiałów oraz roślin o srebrzystych liściach. Jeżeli zaś chodzi o ceglane mury, czy kolorowe roślinne kompozycje powinniśmy do ich oświetlenia zdecydowanie stosować ciepłe światło.



Zieleń najlepiej podkreślić światłem jak najbardziej podobnym do naturalnego. Niewskazane są lampy ogrodowe z kolorowymi filtrami, które dają różową, fioletową, zieloną, czy intensywnie żółtą poświatę, ze względu na to, że nadaje ona ogrodowi nieprzyjemny koloryt i wywołuje sztuczny efekt. Można montować też w ogrodach kolorowe żarówki, ale należy to robić tylko na specjalne okazje, na przykład na imprezę w plenerze.



W ogóle montowanie oświetlenia do ogrodu jest bardzo przyjemne dla patrzącego, ponieważ stwarza wrażenie bajkowości i błogości sytuacji. Ogród nabiera zupełnie nowego stylu przez to, że jest kolorowy i efektowny. Zaproszenie gości do takiego miejsca z pewnością zakończy się wywarciem na nich dużego wrażenia.

--
Stopka

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Żywopłoty

Pielęgnacja żywopłotu z roślin iglastych

Zakładając żywopłot, chcemy aby stał się dla nas barierą dającą namiastkę zacisza i intymności. Dobrze prowadzony może nas cieszyć przez wiele lat. Aby to osiągnąć musimy wiedzieć, jak o niego zadbać.

Pielęgnację żywopłotu z roślin iglastych rozpoczynamy praktycznie już od momentu jego założenia. Tak jak w przypadku innych nasadzeń żywopłoty wymagają systematycznego odchwaszczania, podlewania oraz nawożenia. Nawożenie: dawki i terminy stosowania zależą od wieku rośliny, typu gleby, oraz nawozu jaki stosujemy (pylisty, granulowany, otoczkowany). Podłoże w obrębie całego żywopłotu korzystnie jest wyściółkować (np. mieloną korą, trocinami) co znacznie ograniczy rozwój chwastów i straty wody z gleby w wyniku parowania.Ważnym elementem pielęgnacji żywopłotów jest stała kontrola ich stanu w zakresie struktury, oraz zdrowotności roślin. Systematycznie należy usuwać gałęzie złamane, uszkodzone, suche, a przede wszystkim porażone przez szkodniki lub choroby (tzw. cięcia sanitarne).

Cięcia żywopłotów - tzw. formowanie wykonuje się 2-3 razy w roku: pierwszy raz późną wiosną, po rozpoczęciu wegetacji, drugi i ewentualnie trzeci raz - w lecie, w celu ograniczenia rozmiarów żywopłotu tzw. cięcie kosmetyczne korygujące. Cięcia nie należy przeprowadzać w okresach deszczowych i w upalne słoneczne dni przy bardzo wysokich temperaturach powietrza /powoduje to bardzo widoczne zasychanie miejsc ciętych/.

Żywopłoty formowane - wymagają systematycznego, corocznego cięcia, które jest podstawowym warunkiem utrzymania ich zamierzonej formy i określonych gabarytów, dużej zwartości na całej długości i bez prześwitów w dolnej części. Pierwsze cięcie wykonuje się tuż po posadzeniu. Polega ono na skróceniu i wyrównaniu wszystkich roślin tak, aby całe nasadzenie uzyskało jednakową wysokość. Cięcie wykonuje się na każdej roślinie osobno - należy przyciąć wierzchołek i skrócić pędy boczne. Ograniczamy tym samym wzrost krzewów, ale równocześnie pobudzamy je do rozkrzewiania i zagęszczania. Od samej podstawy roślin wyrastają wówczas liczne długopędy, które w przyszłości utworzą zasadniczy szkielet żywopłotu. W przypadku żywopłotu formowanego cięcia w kolejnych latach wykonuje się już na całej jego długości, tak aby nadać mu wyrównaną powierzchnię w płaszczyźnie wierzchołkowej i w płaszczyznach bocznych. Najkorzystniejsze jest nadanie żywopłotowi formy trapezu (w przekroju) - powinien on być najszerszy u podstawy i lekko zwężać się ku górze. Dzięki temu światło łatwiej dociera do dolnych partii krzewów, co zapobiega ich przedwczesnemu ogołacaniu. Płaszczyzna cięcia w części wierzchołkowej może być płaska.

--
Stopka

Grzegorz Zbiciak

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Nastój w ogrodzie

Jak stworzyć nastrój w ogrodzie?

Jeżeli dysponujesz nawet niewielką przestrzenią wokół domu, możesz zaaranżować w nim nastrojową oazę, niekoniecznie dużym nakładem środków. Wystarczy zastanowić się, jaki ma być Twój wymarzony ogród, następnie skrupulatnie go zaplanować i... do dzieła!

Rośliny



Zasadnicza, najważniejsza część aranżacji ogrodu. Kwiaty i krzewy będą podkreślać charakter całości, toteż muszą korespondować ze stylem ogrodowych mebli, a także całego domu w ogóle. W tym sezonie modne są jednokolorowe ogrody, w których dominują rośliny w wielu odcieniach jednego koloru. Dla przykładu, w ogrodzie lazurowym świetnie sprawdzą się: przylaszczki, zawilce, ułudki, martensje oraz kaukaskie niezapominajki. W romantycznym, białym ogrodzie nie może natomiast zabraknąć: hortensji, jaśminów, magnolii, tawuli, goździków i niezapominajek. Nastrojowi w takim ogrodzie sprzyjają też krzewy i drzewa, ociekające kaskadami kwiatów (np.: dereń biały, trzmielina, jaśminowiec wonny).



Architektura



Zarówno meble, jak i architektura ogrodowa powinny być wykonane z drewna. Jest to bowiem najtrwalszy surowiec, a przy tym naturalny i efektowny. Doskonałym pomysłem na podkreślenie nastroju ogrodu są ocienione krzewami patia, zadaszone tarasy tonące w pnączach egzotycznych, aromatycznych kwiatów i altanki. Pozwalają Ci one cieszyć się czasem spędzonym w ogrodzie, bez względu na pogodę. Zanim zdecydujesz się kupić, zamówić lub wykonać taką drewnianą konstrukcję, rozważ: wybór odpowiedniego materiału (najbardziej polecane: sosna, mahoń, dąb) oraz styl. Jeśli Twój dom i akcesoria ogrodowe są w stylu nowoczesnym, również wszelkie elementy architektury ogrodowej powinny odznaczać się minimalizmem i prostotą formy. W nowoczesnym ogrodzie pięknie wyglądają proste meble tekowe lub - hit poprzedniego sezonu - wiklinowe, no i oczywiście ponadczasowy, uniwersalny rattan. W ogrodach w stylu art deco można wykazać się już większą fantazją i pokusić o konstrukcje ze zdobieniami, np. stylizowane na mała architekturę "z epoki". W ogrodzie w stylu rustykalnym natomiast, oprócz altanek i tarasów, dobrze sprawdzają się pergole, np. w białym kolorze, z pnącymi się po nich różami, nadającymi atmosfery sielskości.



Oświetlenie



Kolejny kluczowy element budujący nastrój w naszym ogrodzie. Dziś mamy do wyboru szereg rozmaitych typów oświetlenia. Obok tradycyjnych lamp ogrodowych, mobilnych i tych wbudowywanych w elementy konstrukcyjne architektury ogrodowej, warte rozważenia są lampki solarne, które zapewniają dyskretne, nastrojowe oświetlenie ogrodu wieczorem (zwłaszcza, jeśli masz w ogrodzie oczko lub staw). Lampki te są tanie, a w dobrze skomponowanym ogrodzie robią świetne wrażenie. Bardzo sugestywne są również trzcinowe pochodnie. Te będą idealne dla ogrodu nowoczesnego lub stylu zen, ale już nie w klasycznym. Przy wyborze oświetlenia kieruj się również użytecznością, wybieraj takie lampy, które nie wabią owadów, ich wybór jest obecnie bardzo szeroki.

--
Stopka

Jeżeli jesteś zainteresowany tematyką aranżacji ogrodów, zobacz najnowsze projekty architektury ogrodowej: tarasy, pergole, zadaszenia i wiele innych.

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Iglaki

Iglaki w ogrodzie

Iglaki mają sporo zalet: większość z nich jest zimozielona - a więc są atrakcyjne przez cały rok, nie wymagają przycinania, nie gubią igieł.

W sprzedaży jest bardzo dużo gatunków i odmian iglaków różniących się wielkością oraz pokrojem. Różne jest też zabarwienie igieł. Zabarwienie roślin posadzonych w słonecznych miejscach jest bardziej intensywne niż tych na stanowiskach zacienionych.

• Iglaki kolumnowe nadają się na żywopłoty i do sadzenia w grupach. Są też świetnym materiałem na przesłony dzielące przestrzeń ogrodu i zasłaniające mniej atrakcyjne części działki.
• Iglaki płożące można zastosować zamiast trawnika. Doskonale prezentują się na wszystkich pochyłościach, skarpach i skalniakach.
• Iglaki o nietypowych kształtach dobrze wyglądają posadzone pojedynczo na trawniku, przy tarasie i wszędzie tam, gdzie można docenić ich niezwykłą formę.

Rośliny iglaste w okresie od wiosny do jesieni powinny tworzyć konstrukcje ogrodu, stanowić jedynie tło dla roślin liściastych o ozdobnych kwiatach oraz dla bylin. Klasycznym zestawieniem jest połączenie iglaków z irgami, pięciornikami oraz różnymi berberysami i tawułami o barwnych liściach. Dobrym towarzystwem dla iglaków są róże pnące i krzewiaste. Sadzenie ich wśród iglaków pozwala na ukrycie ich sztywnych kolczastych pędów w okresie, gdy są bez liści. Dopiero zimą, kiedy gatunki zrzucające liście przechodzą w okres spoczynku, rośliny iglaste wysuwają się na pierwszy plan, sprawiając, że ogród jest pełen zieleni.

Większość iglaków najlepiej rośnie w żyznej, lekko kwaśnej i wilgotnej glebie, ale zadowala się też przeciętnymi glebami ogrodowymi. Źle rosną na podmokłych i gliniastych z wyjątkiem cyprysika błotnego. Najbardziej wymagające są jodły, które nie znoszą suszy i upałów, lubią wilgotne powietrze. Wyjątkiem jest jodła kalifornijska, która jest odporna na suszę i dobrze rośnie nawet w niezbyt urodzajnych miejscach. Razem z nią można sadzić świerki kłujące oraz sosny. Najmniejsze wymagania glebowe mają jałowce, które - jak wskazuje nazwa - dobrze rosną na jałowych i suchych glebach.

Iglaki mogą rosnąć zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Wyjątkiem są modrzewie, świerki, sosny, jałowce oraz wszystkie iglaki o barwnych igłach, które powinny rosnąć w pełnym słońcu. Natomiast cisy lubią stanowiska nawet w głębokim cieniu.

Kupując rośliny, należy zwrócić uwagę na to, by były kształtne, a ich igły miały intensywną barwę. Podłoże w pojemniku powinno być przerośnięte korzeniami, ale nie mogą tworzyć pod donicą maty. Podłoże musi być wilgotne. Z roślin sprzedawanych wiosną i jesienią z bryłą ziemi należy wybierać takie, których bryła jest jak największa.

Iglaki należy sadzić w takiej odległości jeden od drugiego, żeby mogły swobodnie się rozrastać bez konieczności przycinania ich już po kilku latach. Drzewa iglaste sadzi się co 3-5 m, krzewy co 1-3 m, a rośliny płożące do okrywania powierzchni zamiast trawnika - 2-3 szt./m2. Rośliny sprzedawane w pojemnikach można sadzić od wiosny do jesieni. Rośliny z bryłą ziemi sadzi się od połowy kwietnia do połowy maja oraz od połowy sierpnia do połowy października. Przed posadzeniem rośliny należy podlać.

Rośliny iglaste nie muszą być przycinane. Należy usuwać jedynie pędy uszkodzone, przemarznięte, zasychające lub jeśli rośliny są zbyt gęsto posadzone. Iglaki są często przycinane po to, żeby ograniczyć ich rozmiary lub w celu nadania im kształtu, najczęściej kuli albo stożka.

--
Stopka

http://abcogrodnika.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Kompost

Kompostowanie - przetwarzanie odpadów ogrodowych.

Chińskie przysłowie mówi: "Jeżeli chcesz być szczęśliwym człowiekiem zostań ogrodnikiem."

Kompost nazywany jest czarnym złotem ogrodnika, jest najlepszym źródłem materii organicznej. Ogrodnicy używają go od wieków. Ceni się go także dlatego, że pozwala wykorzystać odpadki gospodarcze w ogrodzie. Kompostowanie to proces przetwarzania resztek roślinnych w kruchą, ciemnobrunatną materię organiczną. Założenie kompostu jest najłatwiejszą metodą pozbycia się bardzo wielu odpadów z naszego ogrodu a nawet domu. Rozkład materii organicznej w pryzmie kompostowej jest zależny przede wszystkim od bakterii i innych organizmów glebowych. Aby efektywnie rozkładać martwe szczątki roślinne, potrzebują one substancji odżywczych, wilgoci i wyższej temperatury. Kompost ogrodowy stosujemy do wzbogacania gleby nie nadaje się jednak do bezpośredniego wysiewu nasion oraz uprawy roślin doniczkowych. Pryzmę kompostową możemy sporządzić na kilka sposobów. Najlepszym rozwiązaniem, który pozwala zachować jednocześnie porządek na działce jest zbicie pojemnika z desek o bokach 1m na 1m i wysokości 1m lub zakup gotowego pojemnika plastikowego. Nabyć go można w marketach budowlanych w cenie ok. 100 zł. Jest to pojemnik bardzo praktyczny z zamknięciem od góry, dnem oraz czterema drzwiczkami ułatwiającymi wybieranie gotowego kompostu od dołu.

Z CZEGO ROBIMY KOMPOST

Na kompost nadają się przede wszystkim wszystkie obumarłe rośliny, resztki warzyw, młode chwasty bez kwiatów i nasion. Świeżo skoszona trawa nie powinna być wrzucona bezpośrednio do kompostownika, ponieważ powstanie z niej zbita, gnijąca, pozbawiona dostępu powietrza masa. Należy wpierw ją zmieszać z innymi odpadkami. Większe odpadki np: głąby z kapusty, zdrewniałe pędy, gałęzie drzew, muszą być rozdrobnione. Mogą one być zmieszane z trawą i dodane do kompostownika. Liście powinno się zbierać osobno do siatkowego kosza. Po pewnym czasie powstanie tzw. ziemia liściowa. Istotną rolę w pryzmie kompostowej spełnią także dżdżownice, które żyją i rozmnażają się wśród rozkładających szczątków roślin. Możemy je kupić w sklepie wędkarskim. Po ułożeniu pryzmy nakłuwamy ją w kilku miejscach prętem lub kijem do samego dna. Pryzmę musimy obserwować, czy nie jest np. za sucha czego wskazówką jest obecność mrówek. W suchej pryzmie bardzo wolno będą zachodzić procesy rozpadu odpadów. Dobry kompost powstanie szybko, jeśli będzie w nim odpowiednia ilość resztek roślin zielnych[trawy, roślin rabatowych, odpadków warzyw] i bardziej trwałych szczątków [rozdrobnione gałęzie drzew i krzewów, podarte stare gazety i obumarłe pędy bylin]. Należy przyjąć następujące proporcje; dwie trzecie materiału zielnego i jedną trzecią zdrewniałego. Przed włożeniem w pryzmie całość należy dobrze wymieszać. Aby przyspieszyć proces fermentacji wskazane jest dodać do nowo utworzonej pryzmy kompostowej dobrze przegniły kompost z innej pryzmy. Do pryzmy kompostowej możemy dodać niewielkie ilości obornika bydlęcego[krowiego lub świńskiego]. Kompost jest gotowy do użytku, gdy ma ciemnobrązowy kolor, gruzełkowatą strukturę i słodkawy zapach.

--
Stopka

Więcej na http://zyciezogrodem.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Ścieżki ogrodowe

Ścieżki ogrodowe

Autorem artykułu jest REX

Ważnymi elementami funkcjonalnymi w ogrodzie są ścieżki. Odpowiednio zaprojektowane i wkomponowane w otoczenie powinny stanowić istotny element dekoracyjny.

Wielkość powierzchni ścieżek zależeć będzie od wielkości i charakteru ogrodu, w którym są projektowane. Drogi i ścieżki powinny łączyć najważniejsze punkty ogrodu. Stanowią one także linie jego podziału przestrzennego. Dlatego też nie może być ich zbyt dużo.

Na rodzaj nawierzchni oraz układ ścieżek będzie miało wpływ wiele czynników. Do najważniejszych trzeba zaliczyć: intensywność i sposób użytkowania ścieżki, ukształtowanie terenu, planowany efekt przestrzenny oraz indywidualne upodobania użytkowników. Rodzaj nawierzchni powinien zależeć od rodzaju ścieżki. Nawierzchnia niezależnie od rodzaju ścieżki powinna spełniać następujące warunki:

- powinna być możliwie gładka, lecz nie śliska;

- nie może być wykonana z materiałów pylistych, łatwo ścieralnych lub łatwo wypłukiwanych przez wodę;

- powinna być estetyczna, a jej struktura i barwa powinny harmonizować z innymi elementami otoczenia;

- powinna zapewniać możliwość korzystania ze ścieżek i dróg użytkowanych całorocznie niezależnie od warunków atmosferycznych.

Projektując ścieżki w ogrodzie należy przestrzegać następujących zasad:

- szerokość ścieżek powinna mieścić się w przedziale od 30 do 125 cm,

- spadek podłużny nie powinien przekraczać 9% tj. różnica wysokości na 1 m długości ścieżki nie powinna być większa niż 9 cm,

- nawierzchnia ścieżki powinna mieć odpowiedni spadek poprzeczny, którego wielkość zależy od rodzaju nawierzchni – dla nawierzchni gładkich wynosi on od 1 do 2%, a dla nawierzchni nierównych od 3 do 5% (na 1 m długości różnica równa się 5 cm),

- nie należy prowadzić ścieżek w bezpośrednim sąsiedztwie drzew (szczególnie o płytkim systemie korzeniowym),

- ścieżki nie powinna dzielić ogrodu na zbyt małe powierzchnie,

- nawierzchnia ścieżki powinna być ułożona równo z powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez trawnik, oraz powinna być wzniesiona o ok. 2 cm ponad powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez rabatę bylinową lub teren obsadzony krzewami,

- trasy ścieżek powinny podkreślać układ ogrodu, eksponując szczególnie piękne jego fragmenty lub zakątki.

Podstawowymi materiałami stosowanymi do budowy ścieżek są wyroby z kamienia, betony, kruszywa naturalne, drewno oraz wyroby ceramiczne.

Sposób wykonania ścieżek musi zapewnić szybkie odprowadzenie wody z ich powierzchni oraz spod ich nawierzchni. Po nawierzchniami na gruntach przepuszczalnych nie ma potrzeby budowy warstwy odsączającej, ewentualnie buduje się ją o minimalnej grubości tj. ok. 5 cm. W gruntach nieprzepuszczalnych warstwa ta ma zasadnicze znaczenie dla trwałości nawierzchni. Powinna ona mieć grubości umożliwiające szybkie odprowadzenie wody spod nawierzchni ścieżki. Przeważnie grubość warstwy odsączającej wynosi 10-25 cm. Warstwy odsączające zawsze wykonuje się z grubego żwiru lub tłucznia.

Umocnienie brzegów nawierzchni jest konieczne jedynie wtedy, gdy wykonano ją z drobnych elementów lub jeżeli przewiduje się możliwość znacznego jej obciążenia. Niekiedy umacnia się też brzegi nawierzchni tylko ze względów estetycznych. W tym przypadku elementy umacniające specjalnie się eksponuje, nadając im efektowną barwę lub fakturę. Bezwzględnie wymagają umocnienia brzegi nawierzchni przepuszczalnych. Umocnienie powinno w tym przypadku podkreślać brzegi nawierzchni.

---

http://abcogrodnika.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl