Ścieżki ogrodowe

Ścieżki ogrodowe

Autorem artykułu jest REX

Ważnymi elementami funkcjonalnymi w ogrodzie są ścieżki. Odpowiednio zaprojektowane i wkomponowane w otoczenie powinny stanowić istotny element dekoracyjny.

Wielkość powierzchni ścieżek zależeć będzie od wielkości i charakteru ogrodu, w którym są projektowane. Drogi i ścieżki powinny łączyć najważniejsze punkty ogrodu. Stanowią one także linie jego podziału przestrzennego. Dlatego też nie może być ich zbyt dużo.

Na rodzaj nawierzchni oraz układ ścieżek będzie miało wpływ wiele czynników. Do najważniejszych trzeba zaliczyć: intensywność i sposób użytkowania ścieżki, ukształtowanie terenu, planowany efekt przestrzenny oraz indywidualne upodobania użytkowników. Rodzaj nawierzchni powinien zależeć od rodzaju ścieżki. Nawierzchnia niezależnie od rodzaju ścieżki powinna spełniać następujące warunki:

- powinna być możliwie gładka, lecz nie śliska;

- nie może być wykonana z materiałów pylistych, łatwo ścieralnych lub łatwo wypłukiwanych przez wodę;

- powinna być estetyczna, a jej struktura i barwa powinny harmonizować z innymi elementami otoczenia;

- powinna zapewniać możliwość korzystania ze ścieżek i dróg użytkowanych całorocznie niezależnie od warunków atmosferycznych.

Projektując ścieżki w ogrodzie należy przestrzegać następujących zasad:

- szerokość ścieżek powinna mieścić się w przedziale od 30 do 125 cm,

- spadek podłużny nie powinien przekraczać 9% tj. różnica wysokości na 1 m długości ścieżki nie powinna być większa niż 9 cm,

- nawierzchnia ścieżki powinna mieć odpowiedni spadek poprzeczny, którego wielkość zależy od rodzaju nawierzchni – dla nawierzchni gładkich wynosi on od 1 do 2%, a dla nawierzchni nierównych od 3 do 5% (na 1 m długości różnica równa się 5 cm),

- nie należy prowadzić ścieżek w bezpośrednim sąsiedztwie drzew (szczególnie o płytkim systemie korzeniowym),

- ścieżki nie powinna dzielić ogrodu na zbyt małe powierzchnie,

- nawierzchnia ścieżki powinna być ułożona równo z powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez trawnik, oraz powinna być wzniesiona o ok. 2 cm ponad powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez rabatę bylinową lub teren obsadzony krzewami,

- trasy ścieżek powinny podkreślać układ ogrodu, eksponując szczególnie piękne jego fragmenty lub zakątki.

Podstawowymi materiałami stosowanymi do budowy ścieżek są wyroby z kamienia, betony, kruszywa naturalne, drewno oraz wyroby ceramiczne.

Sposób wykonania ścieżek musi zapewnić szybkie odprowadzenie wody z ich powierzchni oraz spod ich nawierzchni. Po nawierzchniami na gruntach przepuszczalnych nie ma potrzeby budowy warstwy odsączającej, ewentualnie buduje się ją o minimalnej grubości tj. ok. 5 cm. W gruntach nieprzepuszczalnych warstwa ta ma zasadnicze znaczenie dla trwałości nawierzchni. Powinna ona mieć grubości umożliwiające szybkie odprowadzenie wody spod nawierzchni ścieżki. Przeważnie grubość warstwy odsączającej wynosi 10-25 cm. Warstwy odsączające zawsze wykonuje się z grubego żwiru lub tłucznia.

Umocnienie brzegów nawierzchni jest konieczne jedynie wtedy, gdy wykonano ją z drobnych elementów lub jeżeli przewiduje się możliwość znacznego jej obciążenia. Niekiedy umacnia się też brzegi nawierzchni tylko ze względów estetycznych. W tym przypadku elementy umacniające specjalnie się eksponuje, nadając im efektowną barwę lub fakturę. Bezwzględnie wymagają umocnienia brzegi nawierzchni przepuszczalnych. Umocnienie powinno w tym przypadku podkreślać brzegi nawierzchni.

---

http://abcogrodnika.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zakładamy ogród

Zakładamy ogród

Autorem artykułu jest Józef Łuczak

Zakładając ogród trzeba od czegoś zacząć. Myślę aby to było na dłuższy czas należałoby rozpocząć od odchwaszczenia i wyrównania terenu lub ukształtowania jego powierzchni.

Odchwaszczenie można zrobić różnymi sposobami, najprostszym jest użycie chemii ale to nie ekologiczne. Niektóre środki na etykietach opisane są jako biodegradujące, jednak z czasem okazało się, bywa, że przy nagłośnieniu przez telewizję, nie do końca to jest prawdą. I w końcu środek został wycofany jako biodegradowalny. Z tym trzeba być bardzo ostrożnym aby nie mieć przydomowego ogródka skażonego chemicznie. Są różne środki do niszczenia chwastów w zależności od rodzaju rośliny tzw. jednoliścienne lub dwuliścienne. Jednak przy takim odchwaszczaniu trzeba ściśle przestrzegać instrukcji stosowania.

Drugim sposobem jest odchwaszczenie przez uprawę. To znaczy w ogrodzie przekopywanie zagrabianie wybieranie chwastów. Po trzech do czterech tygodni ponowne przekopanie wybieranie chwastów. I tak trzy do pięciu razy w ciągu lata zależnie od tego ile jest chwastów w tym miejscu.

Takie postępowanie ma na celu niedopuszczenie do rozwijania się chwastów wieloletnich rosnących z kłączy czy korzeni również spowodowanie kiełkowania roślin jednorocznych rozmnażających się z nasion aby je przy ponownym przekopaniu zniszczyć. Dobrze jest też w międzyczasie przekopywania, wysiać rośliny o dużej masie takie jak łubin, rzepak, gorczyca. Po zakopaniu zwiększy się ilość próchnicy w glebie. Łubin ma również mechanizm wiązania azotu w pęcherzykach przy korzeniach co wzbogaca ziemię w azot który jest składnikiem wzrostu masy zielonej u roślin.

Taka uprawa jest również potrzebna żeby doprowadzić glebę do odpowiedniej struktury tzw. gruzełkowatej. Później łatwiej rośliny się przyjmują przy nasadzeniach z rozsady czy cebul, ziemia jest lepiej napowietrzona.

Jeśli teren przyszłego ogrodu jest położony na glebie lekkiej piaszczystej, dobrze byłoby urzyżnić ją przez nawiezienie i przekopanie z torfem. Torf ma właściwości utrzymywania wilgoci przez dłuższy czas, przynajmniej dłuższy niż ziemia piaszczysta. Gdy nasz ogród będzie założony na ziemi ciężkiej gliniastej, wskazana jest wymiana wierzchniej warstwy przynajmniej do głębokości orki lub przekopywania ułatwi to przyszłe prace pielęgnacyjne w naszym ogrodzie.

Po takiej pracy przygotowawczej ziemia jest gotowa do obsadzenia krzewami, cebulami, siewu trawy. Nie można zapomnieć o sprawdzeniu zakwaszenia lub ilości składników mineralnych przed posadzenie roślin. Ilość tych składników jest różna dla poszczególnych roślin. Można również założyć ogródek warzywny w celu zaopatrzenia kuchni w warzywa i podręczne przyprawy takie jak szczypiorek, pietruszka czy kolendra.

Ogród o małej powierzchni można uprawiać ręcznie. Gdy to jest duży obszar nie jest możliwe wykonać narzędziami ręcznymi. Należałoby wówczas taką uprawę wykonać mechanicznie lub w kilku etapach.

Co do ukształtowania należy wykorzystać naturalne położenie czasem pochylenie terenu.

---

JŁ

Podobne artykuły

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Skalniak w ogródku

Skalniak w ogródku

Autorem artykułu jest Weronika Cejrowska

Wiosna i późne lato to najlepsze pory na wzniesienie skalniaków w naszych ogrodach. Na początku z gleby wykopanej spod fundamentów lub z budowy oczka skalnego usypuje się wzniesienie, potem układa się warstwę kamieni.

Taki kopiec powinien odstać kilka tygodni. W tym czasie najlepiej jest zaplanować jakie gatunki roślin będą porastały nasz skalniak i jak będzie się prezentowała całość, bowiem głównym celem usypywania skalniaków jest powalający efekt wizualny.

Rośliny porastające skały to gatunki roślin występujące na terenach górskich, które nie lubią nadmiaru wilgoci i preferują nasłonecznienie. Tymi dwiema cechami powinno się kierować szukając odpowiedniego miejsca na skalniak w naszym ogrodzie. Dobrym miejscem, jest więc strona wschodnia i zachodnia - nasłonecznione przez większą część dnia. Część naświetloną będą porastały gatunki światłolubne, a część nieoświetloną gatunki cieniolubne, co pozwoli zachować sporą różnorodność gatunkową roślin w skalniaku.

Do utworzenia skalniaka można wykorzystać istniejące już, naturalne wzniesienie lub specjalnie pod ten cel usypane wzgórze.

Krok pierwszy: usypanie kopca

Zaznaczamy granice sklaniaka dużymi kamieniami, które przytwierdzamy do podłoża poprzez częściowe wkopanie ich w ziemię. Przestrzeń wypełniamy mieszanką tłuczenia kamiennego ze żwirem i ziemią, samym żwirem lub żwirem z gruzem pozostałym po wykopie fundamentu domu, oczka wodnego itp. Taki podłoże jest przystosowane do odprowadzania namiaru wody. Na warstwie układa się drugi rząd dużych kamieni, ułożonych naturalnie pod skosem, stanowiąc dodatkowy fundament skalniaka.

Na tak przygotowane podłoże wysypuje się ok. 20 cm warstwę gleby. Na niej układa się kolejną warstwę kamieni dekoracyjnych, a następnie całość podlewa się wodą. Z ozdobnych kamieni szczególnie atrakcyjnie, bo w nawiązaniu do górskich uroków sprawdzą się: kwarcyty, piaskowce, łupki i wapienie. Ziemia nie tylko umożliwi życie roślinom, ale także wzmocni stabilność całej konstrukcji. Usypane wzgórze pozostawiamy na okres ok. 2 tygodni w celu naturalnego zaadoptowania go przez okoliczne gatunki roślin, ale kontrolujemy przed rozrostem niepożądanych chwastów. Ważną zasadą przy układaniu skalników jest by pokrywały go najlepiej kamienie jednego rodzaju, co zapobiegnie wrażeniu nienaturalności naszego kopca. Nie bez znaczenia jest także rodzaj użytego kamienia, który to zadecyduje o odczynie naszego kopca i gatunkach roślin jakie możemy na nim zasadzić. Skały wapienne: wapienie, margle, dolomity zadecydują o odczynie zasadowym. Piaskowce zadecydują o obojętnym odczynie kopca, natomiast granit, amfibolit, bazalt czy łupek serycytowy stwarzają warunki do życia roślinom preferującym środowisko kwaśne.

Krok drugi: wybór roślin

Rośliny porastające podłoża skalne do przede wszystkim byliny, do których zaliczamy tak popularne gatunki jak: aster alpejski, dzwonek karpacki, gęsiówka kaukaska, rojnik, rozchodnik, sasanka i szarotka alpejska. Nie powinno zabraknąć wrzosów, które jako jedne z nielicznych wyglądają estetycznie także jesienią, a także ciekawych gatunków karłowatych iglaków. Wśród gatunków wyróżniających się szczególnymi walorami estetycznymi, porastającymi tereny skalne znajdują się także:

- Gęsiówka kaukaska, która w kwietniu/maju rozkwita różowymi, pachnącymi kwiatami.

- Goździk Alwooda – tak samo jak poprzedni gatunek w maju zakwita różowymi kwiatami, ma także niebieskawe, podłużne listki przez cały rok.

- Rannik zimowy – roślina o żółtych kwiatach i liściach kształtem przypominających kołnierzyki,

- Przylaszczka – o niebieskich lub różowych kwiatach, tworzy niskie dywany kwiatowe,

a także różne gatunki lawend i traw.

Do roślin całorocznych, w które także warto się zaopatrzyć należą: iglak – cyprysik, kosodrzewina, bukszpan, czy dąbrówka rozłogowa.

Całość dekoracyjnie dopełni Karmnik ościsty, przypominający swym wyglądem drobny mech. Porastając kamienie daje wrażenie istnienia w tym miejscu skał od wielu, wielu lat, a latem zakwita białymi kwiatkami.

Krok trzeci: Pielęgnacja

Pielęgnacja skalniaka nie jest pracochłonna. Rośliny porastające go mają nieduże wymagania środowiskowe, dlatego też ogranicza się ona do regularnego doglądania wyglądu całości: sprawdzania stabilności całej konstrukcji, ewentualnego dosypania ubytków ziemi. Intensywniejszego podlewania rośliny skalne potrzebują w początkowej fazie obrastania skalniaka, jednak gdy już się przyjmą wody potrzebują zazwyczaj tylko w okresie suszy.

Decydując się na skalniak możemy wybrać spośród kilku jego form. Może to być, np.: „kamienny mur”, skalniak w skrzyni, skalniak opierający się na jednym głazie. Właściwie znając zasady tworzenia skalniaka i warunków życia odpowiednich gatunków roślin można stworzyć dobrowolną jego formę, jaką tylko podpowiada nam nasza wyobraźnia.

---

http://planowanieonline.eu/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nowy trawnik? – Czemu nie!

Nowy trawnik? – Czemu nie!

Autorem artykułu jest Weronika Cejrowska

Po zimie często okazuje się, że nasz trawnik nie wygląda zbyt korzystnie. Jest pożółkły, z miejscowymi prześwitami ziemi, poza tym okazuje się, że zimowe roztopy odkształciły nieco jego powierzchnię.

Jeśli chcemy, aby nasz ogród robił wrażenie także i tym razem, nie możemy oddzielić jednej kwestii od drugiej. Na wizualne wrażenie całości wpływ ma zarówno ogród, jak i otaczający go trawnik.

Przygotowanie gleby pod nowy trawnik jest kwestią istotnie wpływającą na jego wygląd. Piękna, równa, zielona, bez prześwitów murawa wymaga włożenia czasu i pracy w przygotowanie jego podłoża.

Co to znaczy? Oznacza to, że ziemia musi zostać całkowicie wyczyszczona z gruzu, kamieni, liści i korzeni. Następnie trzeba zadbać o jej odpowiednie spulchnienie. Należy ją użyźnić i przekopać. Najłatwiej jest to zrobić, gdy gleba jest umiarkowanie wilgotna, wówczas nie jest ani zbyt kleista, ani też zbyt grudowata i trudna do rozdrobnienia. Wykopaną ziemię przewraca się częściowo do góry. Gdy gleba z danego terenu należała raczej do nieurodzajnych można poprawić jej żyzność wysypując na jej powierzchnię:

• jeśli gleba jest zbyt zwięzła – warstwę piasku,

• jeśli gleba jest zbyt luźna – warstwę kompostu lub gleby próchniczej,

• jeśli gleba jest jałowa, zniszczona – wykopując wierzchnią warstwę ziemi (do ok. 20 cm) i na jej miejsce wysypując glebę urodzajną przywiezioną z zewnątrz.

Następnie tak oczyszczoną i wymieszaną glebę wyrównuje się grabiami. Im równiejszy teren, tym łatwiej będzie przebiegało potem jego koszenie. Dobrze jest jednak zadbać o minimalny spadek terenu, tak w granicach 5-20 proc., by zapewnić swobodny odpływ nadmiaru wody. Nagromadzenie na powierzchni wody, na terenie bardzo równym i o bardzo słabej przepuszczalności podłoża może doprowadzić do gnicia roślin, które nie są w stanie przetransportować i zgromadzić zbyt dużej ilości wody.

W tym momencie można poprosić o pomoc profesjonalistów w dziedzinie ogrodnictwa, by ci poprowadzili na naszym podwórku, np.: podziemne instalacje nawadniające, które automatycznie, co jakiś czas zadbają o odpowiedni poziom wilgotności naszej gleby. Następnie ubija się glebę na płasko i zostawia się ją na co najmniej 3 tyg., dając jej czas na biologiczne przystosowanie się do otoczenia. W tym czasie prace pielęgnacyjne gleby skupiają się na obserwacji i ewentualnym odchwaszczaniu, w razie potrzeby trzeba potraktować ją preparatem chwastobójczym.

Mniej więcej około tygodnia przed planowanym siewem trawy glebę nawozi się specjalnym do tego celu nawozem mineralnym. Optymalny dobór nawozu umożliwi uprzednie zbadanie pH gleby. Dla trawników pH powinno oscylować w granicach 5,5-6,6. Glebę zbyt kwaśną należy posypać wapiennymi skałami jak kreda, dolomit. W odwrotnym przypadku można dodać torfu lub wieloskładnikowych nawozów chemicznych.

Wymienione tutaj wszystkie zabiegi, wykonane poprawnie wystarczą, by cieszyć się znowu soczyście zielonym trawnikiem na naszym podwórku.

---

http://planowanieonline.eu/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak urządzić wygodny rodzinny ogród

Jak urządzić wygodny rodzinny ogród

Autorem artykułu jest Beata Kubiak

Często zapominamy, że ogród ma służyć przede wszystkim wypoczynkowi domowników, ma być przedłużeniem i uzupełnieniem mieszkania. Powinno w nim być więc, dużo wolnej przestrzeni, i słońca a także miejsce na zaciszny kąt, w którym można postawić drewniane meble ogrodowe .

Małe dzieci w ogrodzie

Kiedy dzieci są małe, warto znaleźć w nim miejsce na piaskownice, huśtawki ogrodowe czy równoważnie a także basen lub brodzik. Dużą atrakcją są wszelkiego rodzaju szałasy, namioty czy drewniane place zabaw . W takim rodzinnym ogrodzie najwięcej miejsca powinno się przeznaczyć na trawnik. Rośliny ozdobne rozmieśćmy po bokach trawnika, tuż przy płocie ogrodowym. Zajęte małymi dziećmi mamy z pewnością nie są w stanie przeznaczyć dużej ilości czasu na zajmowanie się ogrodem. Wybierajmy wiec rośliny, które przy małym nakładzie pracy, będą dobrze i zdrowo rosły oraz efektownie wyglądały. Zapracowanym mamom, polecam różnego rodzaju liliowce, irysy bylinowe, których kępy zdobią ogród na długo po tym jak przekwitną ich piękne kwiaty oraz krzewy ozdobne. Wybierając krzewy, zwróćmy uwagę na to by wyglądały efektownie przez cały rok. Wiele z nich kwitnie obficie od wczesnej wiosny do lata, a jesienią przebarwia przepięknie liście i pokrywa się jagodami. Ze względu na dzieci, nie wybierajmy krzewów kolczastych, pytajmy też w centrach ogrodniczych czy jagody ich nie są trujące. Jeśli mamy dzieci, nie zagracajmy ogrodu przez urządzanie wyszukanych rabat, które nasze pociechy mogą zniszczyć. To w ogrodzie, dzieci powinny znaleźć miejsce na swobodną aktywność i ruch, nie skrępowany ciągłym nawoływaniem „nie połam” i „nie podepcz”. Lepiej ustawmy w kąciku wypoczynkowym drewniane kwietniki i donice ogrodowe a w nich sadźmy ulubione kwiaty sezonowe. Są one elementem ozdobnym ożywiającym ogród, przyciągającym wzrok a jednocześnie, są łatwe w utrzymania. Z ambicjami ogrodniczymi, poczekajmy aż dzieci trochę podrosną.

Gdy dzieci podrosną

Ogród jest przestrzenią plastyczną, którą możemy rozwijać i przekształcać wraz ze zmianą naszych potrzeb i upodobań. Gdy dzieci podrosną piaskownice możemy przekształcić w oczko wodne a huśtawki ogrodowe przerobić na pergole. Domki dla dzieci długo nie przestaną być atrakcyjne, zwłaszcza, jeśli są usytuowane na drzewie lub w zacisznym tajnym kąciku ogrodu. Dla trochę starszych pociech zajmujące może być posiadanie własnej grządki, na której mogą pielęgnować wybrane przez siebie łatwe w uprawie rośliny. Pozwólmy na te eksperymenty przyrodnicze zaspokajają one potrzeby poznawcze dziecka. Wystarczy, że pozwolimy dzieciom na zajęcie kilku skrzynek czy donic ogrodowych. Do takiej prostej uprawy polecam rzeżuchę, szczypiorek czy rzodkiewki oraz fasolę lub groszek. Ważne jest by starsze dzieci mogły czerpać przyjemność z przebywania w ogrodzie. Zabawą dla nich, może być szukanie smakołyków, takich jak poziomki, truskawki czy porzeczki lub maliny. Jeśli odpowiednio zagospodarujemy przestrzeń ogrodu i zorganizujemy dzieciom bezpieczną zabawę, wreszcie będziemy mogli wykorzystać w pełni meble ogrodowe i spędzić trochę czasu na lekturze.

---

Beata Kubiak

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl